Met een ontsteking wordt de reactie van het lichaam bedoeld indien het weefsel beschadigd wordt of er prikkels van buitenaf het lichaam binnengedrongen zijn. Ontstekingen zijn in de meeste gevallen nuttig voor het lichaam. Het doel van een ontsteking is namelijk het verwijderen van schadelijke stoffen uit het lichaam en het herstellen van de eventueel opgelopen schade.
De Romein Celsus beschreef eeuwen geleden reeds de kenmerken van een ontsteking. Hij beschreef deze als dolor (lokale pijn), calor (lokale warmte), tumor (lokale zwelling) en rubor (lokale roodheid). De Duitse patholoog Virchow voegde hier in de 19e eeuw een vijfde kenmerk aan toe, namelijk functio laesa (verlies van functie). Deze vijf kenmerken treden met name op in het geval van een acute ontsteking en in mindere mate in het geval van een chronische ontsteking. Een acute ontsteking treedt direct op na beschadiging en duurt over het algemeen niet langer dan enkele dagen. Indien de ontsteking langer duurt spreekt men over een chronische ontsteking.
Een ontsteking kan behandeld worden met ontstekingsremmende middelen, bijvoorbeeld corticosteroïden. Ontstekingsremmende middelen hebben een pijnverlichtende functie, naast de ontstekingsremmende werking.