Een steenpuist, ook wel een furunkel geheten, is een plaatselijke infectie van één of meerdere haarzakjes in de huid. Een steenpuist wordt dikwijls veroorzaakt door stafylokokken. Wanneer je steenpuisten over je gehele lichaam in grotere getale hebt wordt de aandoening furunculosis genoemd.
De steenpuist gaat gepaard met een gezwollen en pijnlijke verdikking van de huid (vaak met een roze of roodachtige kleur) die zich geleidelijk uitbreidt naar de omliggende huid. Het hebben van een steenpuist kan gepaard gaan met koorts of een gevoel van uitputting.
Een steenpuist kan zo hard worden als steen en kent hierdoor zijn naam. Het is een etterende (pussende) en pijnlijke ontsteking van een talgklier of haarzakje. Het wordt veroorzaakt door de huidbacterie stafylokokken.
Oppervlakkige vormen van haarzakontstekingen worden meestal ‘folliculitis’ genoemd, en in de medische term noemt men een steenpuist een “furunkel”, dit zijn dan diepere ontstekingen. Steenpuisten kunnen voorkomen bij zowel mannen als vrouwen, maar het is niet echt bekend hoeveel steenpuisten voorkomen. Een steenpuist kan vanzelf verdwijnen en niet iedereen gaat hiermee naar een dokter zodat het moeilijk is om tot een exact cijfer te komen.
Bij de meeste steenpuisten ontstaat er pus in de puist die op een gegeven moment openbarst na een tijd een gele of witte kop gehad te hebben. Het pus vloeit af en de steenpuist kan genezen. Na enige tijd kan er echter op dezelfde plaats een nieuwe steenpuist ontstaan en begint het proces weer van voor af aan.
Steenpuisten ontstaan door de huidbacterie ‘stafylokokken’ die de huid binnendringen via de periode waar het haar de huid uitsteekt. We kunnen dus stellen dat een steenpuist alleen zal voorkomen op de behaarde delen van ons lichaam.
Steenpuisten komen relatief vaak voor, iedereen heeft er wel eens last van in het leven. In principe kan een steenpuist overal ontstaan, maar veelvoorkomende plaatsen zijn het gezicht, de nek, het zitvlak, de dijen en de oksels.
Een steenpuist is een relatief onschuldige aandoening waarvoor men niet naar de arts hoeft, tenzij de puist langer dan twee weken aanwezig is. Over het algemeen breekt een steenpuist binnen twee weken over. Een steenpuist op of naast de wervelkolom brengt het risico met zich mee dat de infectie zich via de bloedbaan verspreidt naar de hersenen. In het geval van een steenpuist op of rond de wervelkolom dient men dan ook een afspraak te maken met de huisarts.
[su_animate type=”bounceIn” delay=”0.2″]
[su_note] [su_row]
Bekijk hier een overzicht van medische producten die je nodig zal hebben »
[/su_row]
[/su_note] [/su_animate]
Steenpuist symptomen (verschijnselen)
Er zal een ontsteking ontstaan van het dieper gelegen haarwortelzakje. Dit zal beginnen met een rode bult die pijnlijk, branderig of een kloppend gevoel geeft.Enkele dagen nadien zal de bult harder worden en in het midden ervan zal een geelachtige puskop verschijnen. De steenpuist is op dat moment rijp geworden. Nadien zal er ook een zwart korstje ontstaan. De omringende huid zal ook opzwellen, voornamelijk als de steenpuist zich in het gezicht begeeft. Lees meer over de symptomen en verschijnselen bij steenpuisten.
Bijkomend kan het zijn dat je ook koorts krijgt en/of een algemeen slecht gevoel alsof je ziek bent. Steenpuisten ontstaan het makkelijkst wanneer je huid reeds geïrriteerd is. Strakke kledij en een slechte hygiëne vergroten natuurlijk de kans op een geïrriteerde huid en dus de vorming van steenpuisten.
Waar komen steenpuisten voor?
Steenpuisten kunnen ontstaan op elke plaats van je lichaam waar zich haarzakjes, zweet- of talgklieren bevinden. Op het behaarde hoofd, in de oksels, de liezen en op (of tussen) de billen komen ze het meest voor.
Je hebt een grotere kans op steenpuisten bij:
- Het dragen van strakke, schurende kleding,
- Overmatig zweten,
- Overgewicht (omdat er meer haarzakjes en plooien aanwezig zijn),
- Niet of slecht behandelde inwendige ziekten, zoals een nierontsteking of suikerziekte.
Een steenpuist op de bil of op de lies is dus best mogelijk en dat komt omdat het op deze plaatsen warmer en vochtiger is en er meer wrijving merkbaar is dan op andere delen van het lichaam. Dit zijn ideale omstandigheden voor de bacteriën om zich voor te planten.
Steeds terugkerende, etterende ontstekingen in de liezen en/of oksels worden wel ‘hidradenitis suppurativa’ genoemd.