Het breken van de neusbeenderen komt veelvuldig voor. De gebroken neus gaat in sommige gevallen tevens gepaard met een verplaatsing van de neusbeenderen. Het kraakbeen in de neus kan ook beschadigd zijn. Een gebroken neus staat zelden op zich zelf. Vaak zijn er tevens andere aangezichtsbeenderen aangedaan, zoals de bovenkaak en voorhoofdsbeenderen. Een gebroken neus wordt meestal veroorzaakt door een ongeluk of door een klap op de neus. De meest voorkomende oorzaak is een verkeersongeluk. In enkele gevallen is de neus gebroken in het geboortekanaal tijdens de geboorte. Dit is echter een zeldzaam geval, omdat de botten van een jong kind nog erg buigzaam zijn.
Een gebroken neus geeft dezelfde klachten als andere botbreuken, waaronder pijn, zwelling van de neus, bloedingen, afwijkende stand van de neus en blauwe plekken. Wanneer het kraakbeen van het neustussenschot kapot is, verschuift de punt van de neus ook naar één kant, terwijl het overige deel van de neus in de oorspronkelijke stand staat.
Door zwellingen kan het soms lastig zijn de correcte diagnose gebroken neus te stellen. De arts zal de diagnose stellen door een lichamelijk onderzoek te doen en het ongeval uit te vragen. Met een röntgenfoto kan de breuk in de meeste gevallen aangetoond worden.
De behandeling van de gebroken neus is divers. Wanneer de patiënt direct na het ongeval bij de arts terechtkomt, kan men proberen de verschoven botfragmenten weer op de juiste plek terug te zetten. Wanneer men pas in een later stadium een arts treft, zijn er twee mogelijke behandelingen. Bij de eerste worden de verschoven neusbeenderen onder algehele of plaatselijke verdoving teruggeschoven. De andere behandelvorm is het chirurgisch blootleggen van de plaats van de breuk en de beschadigingen operatief te herstellen.