Koorts is één van de reacties die het lichaam kent wanneer het geconfronteerd wordt met een infectie. Het precieze werkingsmechanisme van koorts is onbekend, maar blijkbaar speelt koorts een rol in het bestrijden van infectieziekten. Koorts kan eveneens optreden als bijwerking van een geneesmiddel of zomaar zonder aanwijsbare oorzaak.
Normaal is de lichaamstemperatuur ingesteld op een temperatuur die schommelt tussen de 36˚ Celsius en 37,2˚ Celsius. Wanneer de standaard lichaamstemperatuur echter hoger ingesteld is, op bijvoorbeeld 38˚ Celsius, spreekt men van koorts. Het lichaam probeert tijdens koorts de lichaamstemperatuur dus te verhogen. Je krijgt het koud en kan gaan rillen, tekenen dat de lichaamstemperatuur te laag is voor de temperatuur die het lichaam wenst.
Je voelt je vaak beter wanneer je de koorts niet tegen probeert te gaan, maar er mee meewerkt. Wikkel jezelf bijvoorbeeld in een warme deken of ga tegen de verwarming zitten. Wanneer je lichaamstemperatuur de nieuwe gewenste temperatuur bereikt heeft stopt het bibberen en zal je het niet langer meer koud hebben. Wanneer je een koortsverlagend middel ingenomen hebt of de koorts zakt zal je het weer warm krijgen en zal je afkoeling gaan zoeken en heviger gaan transpireren.
Koorts kan in sommige gevallen een spoedgeval vormen waarvoor men direct medische spoedhulp in moet schakelen. Dit is bijvoorbeeld het geval bij koorts bij een pasgeboren kind, een zeer hoge (hoger dan 39,5˚ Celsius) of een aanhoudende koorts (drie dagen boven de 38,5˚ Celsius, ernstige klachten als hoofdpijn, nekstijfheid, ernstig gezwollen keel en verwardheid en onverklaarde koorts.