Frostnip is een fase in het bevriezen van het menselijk lichaam. Delen van het menselijk lichaam kunnen bevriezen wanneer zij gedurende langere tijd blootgesteld worden aan extreem lage temperaturen. De tenen, vingers, kin, wangen, oorlellen en neus bevriezen het snelst, doordat zij vaak niet beschermd zijn tegen de koud.
Wanneer het lichaam wordt blootgesteld aan extreem lagere temperaturen vernauwen de bloedvaten zich. Zodra het lichaam vervolgens warmte zal gaan verliezen zal het vocht in de cellen gaan bevriezen waardoor er ijskristallen ontstaan. Deze ijskristallen kunnen er op hun beurt voor zorgen dat er scheurtjes in de celwanden ontstaan.
Er zijn drie fases in bevriezing van het lichaam. Frostnip is de eerste fase, en is de fase van gevoelloosheid. De huid voelt dan stijf aan en is bleek en gevoelloos. Vlak onder de huid is het weefsel echter nog warm en zacht. Oppervlakkige bevriezing is de tweede fase. Hierbij is de huid hard, bevroren en heeft en witte of lichtblauwe kleur. Het onderliggende weefsel is echter nog niet aangetast. Bevriezing is de laatste fase en hierbij wordt het onderliggende weefsel wel aangetast. Dit soort bevriezing moet onmiddellijk behandeld worden. Bevriezing kan resulteren in permanenten schade, amputatie van het bevroren lichaamsdeel of zelfs de dood.
Om bevriezing te voorkomen moet je simpelweg zorgen dat je warm blijft. Het dragen van goede kleding in laagjes kan helpen om warm en droog te blijven. Wanneer je een bevriezing constateert dien je het slachtoffer zo snel mogelijk uit de koude omgeving te houden. Terwijl je wacht op medische spoedhulp kan je het aangetaste weefsel in warm water of een warme denken wikkelen. Wrijf echter niet over de huid.