Het sleutelbeen, ook wel clavicula genoemd, is het ronde bot dat het schouderblad verbindt met het borstbeen. Aan beide uiteinden van het sleutelbeen zit een gewricht. Een gebroken sleutelbeen treedt met name op als gevolg van een val op de schouder of een harde klap tegen het sleutelbeen. Het gebroken sleutelbeen komt veel voor bij twee groepen mensen: kinderen en atleten. Vooral wielrenners hebben een vergrote kans op een gebroken sleutelbeen.
Een gebroken sleutelbeen is te herkennen aan enkele verschijnselen: – Een naar beneden en naar voren afhangende schouder – Onvermogen de arm op te tillen door pijn – Een zwelling en/of bloeduitstorting boven het getroffen gebied
Een gebroken sleutelbeen is vrij gemakkelijk te diagnosticeren omdat het vrij direct onder de huid ligt. In de meeste gevallen kan een gebroken sleutelbeen behandeld worden met een simpele mitella en rust. Door de ligging en vorm kan de breuk niet gespalkt en gegipst worden. Om de pijn te verlichten kan de arts pijnstiller voorschrijven. Tijdens het genezingsproces ontstaat er dikwijls een grote bult op het sleutelbeen. Deze bult trekt na verloop van tijd weer weg, al is bij veel mensen later nog te zien dat zij ooit hun sleutelbeen gebroken hebben.
Een gebroken sleutelbeen is tevens eens van de meest voorkomende botbreuken bij de baby tijdens de bevalling. Dit komt met name bij een moeilijke bevalling van de schouders of een stuitligging voor. Tijdens de reflexen test doet de Moror reflex het niet. Een gebroken sleutelbeen herstelt in dit geval volledig.