Bedwateren, ook wel bedplassen genoemd, is het ongecontroleerd doen van een complete plas tijdens de slaap. Men moet er op letten dat men bedwateren niet verward men incontinentie. Mensen die incontinent zijn hebben gedurende de gehele dag last van ongewenst urineverlies, mensen die last hebben van bedwateren enkel gedurende de nacht.
Bedwateren wordt typisch geassocieerd met kinderen. Jonge kinderen hebben nog onvoldoende controle over de blaas en blaasspieren waardoor zij eerst overdag, en later enkel nog ’s nachts, in bed (of in de luier) plassen. Bedwateren komt echter ook voor bij volwassenen. Circa 1% van de volwassen mannen en vrouwen hebben in meer of mindere mate last van bedwateren. Bedwateren bij volwassenen komt iets vaker bij mannen dan bij vrouwen voor.
Bedwateren bij volwassenen heeft waarschijnlijk een hormonale basis. Volwassenen die bedwateren hebben ‘s nachts een kleinere hoeveelheid van het hormoon ADH dat er voor zorgt dat er minder urine in de blaas terechtkomt in de nacht. Volwassenen die bedwateren hebben verschillen vrijwel niet in blaascapaciteit van mensen die geen last hebben van bedwateren.
Bedwateren kan behandeld worden met een droogbedcursus. Hierbij leert men in een kliniek het slaappatroon op een dusdanige manier veranderen dat men de signalen van een te volle blaas op leert pikken zodat men op tijd wakker wordt voor het toilet.
De plaswekker is een ander alternatief. De plaswekker geeft een signaal af zodra het in contact komt met vocht. De plaswekker is gebaseerd op het principe van klassieke conditionering, waarbij men een te volle blaas leert associëren met wekgeluiden en dus wakker worden.
Er bestaat ook medicatie die beweert het bedwateren tegen te gaan. Deze medicijnen kunnen er inderdaad in sommige gevallen voor zorgen dat men niet meer bedwatert, maar de oorzaak van het bedwateren is hiermee niet verholpen.